Erazm Strzetelski (1787-1862) ukończył prawo i filozofię na Uniwersytecie we Lwowie. Do 1822 roku pracował we Lwowie w Gimnazjum jako nauczyciel (profesor), następnie w Nowym Sączu (1822-1828), a potem w Samborze, gdzie ożenił się z Augustą z domu Hefern. Ich córeczka Augusta zmarła kilka lat po śmierci jej matki (1834) i obie spoczywają na cmentarzu w Samborze. Prawdopodobnie przyczyną ich śmierci była epidemia cholery. Około 1844 roku Erazm żeni się po raz drugi z bardzo młodziutką Marią Sawicką herbu Cholewa, urodzoną 1 listopada 1829 roku, córką majora Jana Nepomucena Sawickiego i Petroneli Jabłońskiej. Maria Sawicka była najmłodszą z siedmiu córek Jana i Petroneli. Jan Nepomucen Sawicki swoje życie poświęcił dla dobra Rzeczypospolitej, walcząc w wielu wojnach kampaniach o jej wolność. Uczestniczył w Powstaniu Sieradzkim. Walczył w Kampanii Pruskiej, był ranny dziewięć razy. Dzięki wiernej i oddanej służbie został awansowany do stopnia szwoleżera i zaliczony w poczet Gwardii Cesarskiej Napoleona. Kampanię w Hiszpanii przeszedł w szeregach 7. Pułku Ułanów Nadwiślańskich. W formacji tej dosłużył się awansu na podporucznika. Już w stopniu adiutanta majora, w szeregach 4. Pułku Ułanów Napoleońskich, uczestniczył w Kampanii Rosyjskiej w 1812 roku.
Zaraz po ślubie, w roku 1844 Erazm Strzetelski przenosi się wraz z żoną do Czerniowiec na Podolu, gdzie obejmuje stanowisko profesora gimnazjum. Tam uczy przez sześć lat, po czym w roku 1850 zostaje przeniesiony do Stanisławowa, gdzie kupuje dom i w niedługim czasie przechodzi na emeryturę. Umiera w Stanisławowie w listopadzie 1862 roku.
Z Marią Sawicką dochowali się sześcioro dzieci: Alfred (1845), Artur (1847), Witold (1849), Olympia Zofia (1851), Sydonia Izabela (1856), Aurelia Hermina (1859). Artur Strzetelski (1847-1902) był ojcem mojego pradziadka Kazimierza.
Erazm był wielkim bibliofilem. W swoim licznym księgozbiorze posiadał wiele "białych kruków" w dużej mierze odziedziczonych po swoim ojcu Ignacym Franciszku. W tej dziedzinie ściśle współpracował z Włodzimierzem Dzieduszyckim z Jezupola, któremu około roku 1846, a więc już po ślubie z Marią Sawicką, odsprzedał część egzemplarzy, prawdopodobnie ze względu na kłopoty finansowe. Pod koniec swojego życia cała swoją bogatą bibliotekę przekazał Józefowi Kalasantemu Dzieduszykiemu z Poturzycy, z przeznaczeniem dla muzeum im. Dzieduszyckich we Lwowie.
Według przekazów rodzinnych (relacja Jerzego Strzetelskiego z roku 1942), Erazm brał również udział w polskiej delegacji do cesarza Austrii Franciszka Józefa I w celu namówienia go do przystąpienia do wojny z Rosją w czasie wojny krymskiej (1853-1856). I rzeczywiście w roku 1854 Austria pośrednio wystąpiła przeciw Rosji. Polacy chcieli w ten sposób wykorzystać wojnę do odzyskania niepodległości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz