Pierwotnie, ród Strzetelskich, wiary rzymsko-katolickiej, na etapie swego statusu rycerskiego reprezentowany był głównie przez wojów inaczej rycerzy; ci swe bytowanie wiązali z żołnierką i z ziemią. W miarę przekształcania się w stan szlachecki coraz bardziej oddawali się gospodarce rolnej na prawach pańszczyzny. W miarę jednak nabywania oświaty, a zatem i wyższej świadomości społecznej, podejmowali różne urzędy administracji państwowej, sadownictwa lub przechodzili do stanu duchownego. W ten sposób powstało typowe szlacheckie ziemiaństwo, które w miarę rozwijania się państwowości, coraz więcej wiązało swych adeptów z pracą na stanowiskach państwowych, mających wpływ na życie społeczne wsi i rozwijających się miast.
Wśród członków rodu Strzetelskich, pierwszego, drugiego i trzeciego pokoleniaobserwuje się przewagę ziemian, z których co niektórzy piastują urzędy publiczne: asesora sądowego, starosty czy burmistrza.
Szczególnie w trzecim pokoleniu zaznacza się występowanie nowych zawodów takich jak: ksiądz, nauczyciel humanista, prawnik, agronom i nauczyciel. Czwarte pokolenie jest reprezentowane zdecydowanie już przez wolne zawody jak leśnik, geolog, przemysłowiec, ekonomista, inżynier budownictwa, księgarz, dziennikarz-publicysta.
Od pokolenia piątego wzwyż obserwuje się głównie dominacje ludzi prawie wyłącznie wykształconych, najczęściej po studiach wyższych – są to: inżynier leśnik, dr weterynarii, ekonomista agrarny, ekonomista handlowy, inżynier agronom, profesor filologii angielskiej, polonista-dziennikarz, inżynierowie i profesorowie geologii, polonista-publicysta, inżynier elektronik, profesor zootechnik, dr ogrodnictwa i inni.
Przedstawione zawody w większości kwalifikują się do nauk przyrodniczych i humanistycznych jak również matematyczno-przyrodniczych i ekonomicznych.
Członkowie rodu Strzetelskich to z natury ludzie o dominujących temperamentach flegmatyczno- i sangwinistyczno-cholerycznych, spokojni i dobrotliwi, ale impulsywni, skromni, kochający wolność i przyrodę, nierzadko o silnych indywidualnościach. Cenią sobie godność osobistą i szlachetność; przeciwnicy zakłamania i obłudy; odważni, o wysokim poczuciu honoru i odpowiedzialności, ambitni pracowici, przywiązani do rodziny; patrioci i filantropi ale rozumni, umiejący odróżnić prawość od bezprawia. Powszechnie tolerancyjni wobec bliźnich, jednak bezkompromisowi w obronie słusznych racji. Szanujący prawo i zwyczaje. Wierni swoim zasadom i przyjaźniom. Wśród Strzetelskich nie spotyka się karierowiczów i złoczyńców. W życiu rodzinnym hołdują konserwatywnym obyczajom na gruncie ortodoksyjnej religijności.
PO CO TA KRONIKA?
Kronika oparta o dokumenty identyfikujące poszczególnych członków rodu, ich biografie, a także ich przekazy rodzinne ujęte chronologicznie jest historią rodu jako elementu określonej społeczności narodowej. Staje się świadectwem tożsamości genetycznej poszczególnych członków rodu i rozwoju populacji rodowej określonej wspólnym nazwiskiem na przestrzeni czasu liczonego ilością pokoleń od ustalonego progenitora rodu.
Dlatego celem Kroniki Rodu Strzetelskich było stworzenie takiego dokumentu rodowego, który powinien świadczyć nie tylko o bytowych, ale przede wszystkim o ideowych i moralnych osiągnięciach naszej rodziny. W oparciu o tradycje rodzinne, członkowie przyszłych pokoleń naszego rodu, przykładem swoich wspaniałych przodków, powinni umacniać świadomość narodową, patriotyczną i religijną, by mobilizować swoje siły w procesie samodoskonalenia, by stać się jednostką dynamiczną i radykalnie czynną, jakże różną od tak zwanego „Polaka wegetatywnego".
Dlatego też dbałość o wiarę naszych Ojców oraz dobro Ojczyzny, pozostanie zawsze najwyższym prawem i nakazem każdego Strzetelskiego. Historia bowiem, (jak pisał J. M. Bocheński) wykazała, że „Opatrzność predestynowała nas do obrony tradycyjnego sposobu myślenia o społeczeństwie, narodzie i państwie", a „Krzyż i Miecz zawsze prowadziły Polskę przez dzieje" (słowa wielkiego prymasa Polski ks. Augusta Hlonda).
Stąd, szczególnym obowiązkiem każdego mężczyzny Polaka, mężczyzny z rodu Strzetelskich, wyrosłego w tradycjach wartości rycerskich, powinna być stała dbałość o utrzymanie pełnej sprawności fizycznej i moralnej. Daje to gwarancję zachowania tożsamości narodu polskiego wśród innych kultur narodowościowych oraz ocalenia pamięci rodów składających się na tę tożsamość.
W pracach nad kroniką wykorzystano ocalałe dokumenty rodzinne jak metryki urodzin, świadectwa chrztu, zgonu, korespondencję, pisemne i ustne przekazy rodzinne, zachowaną ikonografię, bibliografię historyczną i genealogiczną z bibliotek Narodowych w Krakowie i Warszawie.
W czasie prac nad zbieraniem dokumentów, w szczególności z terenów Podola, Wołynia i wschodniej Małopolski, należących obecnie do Ukrainy - okazało się, że w zbiorach starych polskich dokumentów istnieją ogromne ubytki; głównie, dotyczy to dokumentów starszych niż z początku XIX w. Duże straty istnieją też pośród zbiorów bibliograficznych. Fakty te przemawiały za koniecznością ratowania już szczątkowych wiadomości o rodzie Strzetelskich, dla ocalenia ich pamięci.
Trud zebrania dokumentów i przekazów rodzinnych, zachowanej ikonografii, sprawdzania względnie wyjaśniania dodatkowymi informacjami, podjął samodzielnie w latach siedemdziesiątych Wojciech Strzetelski, syn Zygmunta i Władysławy z Jaworskich, urodzony i zamieszkały w Krakowie. Kosztowało go to kilkanaście lat żmudnej pracy. Za to należy mu się szczególne wyrazy wdzięczności i uznania. Zebrany przez Wojciecha materiał opracowali i opatrzyli dodatkowymi wynikami studiów i poszukiwań na przestrzeni lat 1991-1995, nieżyjący już Janusz Aleksander i Ryszard Aleksander Strzetelscy, bliźniaczy synowie Tadeusza i Anny z Mendyków.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz